- °C
-/-
- cm / - cm
-/-
-%
Skipass check
Neve fresca e sci pronti per vacanze a Livigno

Zasady postępowania FIS

Zasady i zakazy dotyczące bezpieczeństwa na stoku

Dekoracja

Zasady postępowania dla narciarzy

„Kodeks drogowy” dla stoków narciarskich

Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) w 1967 roku po raz pierwszy opracowała dekalog zasad prawidłowego zachowania na stokach narciarskich. Obecna wersja zasad FIS jest wersją, która została zdefiniowana w 2002 roku na Kongresie w Portorož i obejmuje dyscypliny narciarstwa alpejskiego, snowboardu i biegów narciarskich.

Narciarze i snowboardziści są zobowiązani znać i przestrzegać wytycznych FIS, które podsumowują idealne zachowanie ostrożnego, sumiennego i rozważnego narciarza. Jeżeli wypadek na śniegu został spowodowany w wyniku nieprzestrzegania niniejszych zasad, narciarz lub snowboardzista, który go spowodował, może zostać uznany za winnego oraz pociągnięty do odpowiedzialności.

1. Wzgląd na inne osoby

Każdy narciarz powinien zachować się w taki sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa dla innej osoby i nie powodować żadnej szkody. Narciarze i snowboardziści odpowiadają nie tylko za swoje zachowanie na stoku, ale także za swój sprzęt i jego ewentualne wady, nawet jeśli jest on nowy i nowoczesny.

2. Panowanie nad szybkością

Nadmierna prędkość jest często przyczyną wypadków, ponieważ ogranicza widoczność i powoduje utratę kontroli. Narciarz i snowboardzista musi utrzymywać prędkość i zachowanie odpowiednie do swoich umiejętności oraz do warunków śniegowych, terenowych, pogodowych i ruchu na stoku.

Narciarze i snowboardziści muszą poruszać się bez przeszkadzania innym i być w stanie zatrzymać się w każdej chwili. W zatłoczonych miejscach o ograniczonej widoczności, takich jak początek i koniec trasy narciarskiej oraz miejsca odjazdu wyciągów narciarskich, należy poruszać się powoli.

3. Wybór kierunku jazdy

Narciarz lub snowboardzista znajdujący się z przodu ma zawsze pierwszeństwo. Znajdujący się na stoku narciarz, który za względu na lepszą widoczność z góry dysponuje większą możliwością wyboru trasy jazdy, musi wybrać taki tor jazdy, aby uniknąć wszelkiej możliwości zderzenia z narciarzem znajdującym się poniżej na stoku. Narciarz lub snowboardzista, który znajduje się za innym narciarzem lub snowboardzistą i na tej samej trasie, musi zachować wystarczającą odległość, aby narciarz lub snowboardzista z przodu mógł się swobodnie poruszać.

4. Wyprzedzanie na stoku

Narciarz lub snowboardzista może wyprzedzić innego narciarza lub snowboardzistę z góry lub z dołu, z prawej lub z lewej strony, lecz zawsze w wystarczającej odległości, aby wyprzedzany narciarz lub snowboardzista mógł wykonywać jakiekolwiek ruchy dobrowolne lub mimowolne.  Osoba dokonująca wyprzedzania jest odpowiedzialna za swój manewr i musi go wykonać bez powodowania jakichkolwiek utrudnień dla wyprzedzanego: odpowiedzialność ta obowiązuje przez cały czas trwania manewru, również podczas wyprzedzania narciarza lub snowboardzisty zatrzymanego na stoku.

5. Przejazd i krzyżowanie torów jazdy

Narciarz, który przystępuje do zjazdu na trasie lub pólku narciarskim, powinien sprawdzić, patrząc w górę i w dół, czy nie spowoduje niebezpieczeństwa dla siebie i innych.

To samo obowiązuje go przy każdym ruszaniu z miejsca po chwilowym zatrzymaniu.

Kiedy narciarz lub snowboardzista porusza się powoli, musi zawsze uważać na szybszych narciarzy, którzy jadą za nim lub przed nim. Szczególną ostrożność muszą zachować snowboardziści i narciarze z nartami carvingowymi, gdy wykonują skręty pod górę w kierunku przeciwnym do kierunku jazdy narciarza zjazdowego.

6. Zatrzymanie na stoku

Z wyjątkiem sytuacji absolutnej konieczności, narciarz lub snowboardzista musi unikać zatrzymywania się na środku stoku, w przejściach, przez które musi przejechać i w każdym miejscu, w którym nie ma dobrej widoczności. Nigdy nie zatrzymywać się w miejscach, w których stok jest bardzo wąski, w których kontrola wzrokowa stoku jest ograniczona ani gdzie istnieje ryzyko, że nie zostanie się zauważonym przez osoby zjeżdżające. W przypadku wąskich lub niezbyt szerokich stoków zatrzymanie może nastąpić tylko wzdłuż jednego z dwóch skrajów trasy.

W razie upadku narciarz lub snowboardzista musi szybko opuścić stok, starając się jak najszybciej dotrzeć do jednego z dwóch skrajów.

7. Podchodzenie i schodzenie wzdłuż trasy narciarskiej

Podążanie w kierunku przeciwnym do normalnego kierunku opadania terenu generuje nieprzewidywalne sytuacje i przeszkody, których nie sposób szybko dostrzec i ocenić. Narciarze lub snowboardziści podchodzący na trasie zobowiązani są do poruszania się ściśle wzdłuż jej skrajów. Tak samo muszą zachowywać się osoby na stoku schodzące lub podchodzące pieszo. Dla narciarzy i snowboardzistów bardzo niebezpieczne są wszelkie głębokie ślady butów pozostawione na trasie przez osoby podchodzące na nogach.

8. Stosowanie się do znaków narciarskich

W celu uniknięcia wypadków, na trasach narciarskich są zainstalowane i umieszczone dla dobra wszystkich znaki kierunkowe i wskazówki o niebezpieczeństwie, spowolnieniu, wąskich przejściach, zamknięciach itp. narciarze i snowboardziści są zobowiązani do ścisłego przestrzegania tych znaków i wskazówek.

Różne stopnie trudności tras zjazdowych oznaczone są w porządku malejącym kolorami: czarnym, czerwonym, niebieskim i zielonym: narciarze i snowboardziści mogą swobodnie wybierać trasy, które im odpowiadają.

9. Pomoc

Udzielenie pomocy w razie wypadku jest moralnym obowiązkiem każdego sportowca. Nawet jeżeli na stoku narciarskim nie istnieje prawny obowiązek (ponieważ jest obecna zorganizowana służba ratownicza), należy podjąć wysiłek, w miarę swoich możliwości, udzielenia pierwszej pomocy, wezwania służb ratowniczych, oznakowania obszaru przebywania osoby poszkodowanej oraz zasygnalizowania obecności jednej lub kilku poszkodowanych osób narciarzom zjeżdżającym ze stoku.

10. Identyfikacja

Każdy narciarz lub snowboardzista, który uczestniczy lub jest świadkiem wypadku na stoku (z odpowiedzialnością lub bez odpowiedzialności), jest zobowiązany do podania swoich danych osobowych i przyczynienia się do sporządzenia prawidłowego protokołu z wypadku przez służby ratownicze lub ekipę ratunkową, w celu ustalenia ewentualnej odpowiedzialności cywilnej lub karnej.